• «آتشی از عشق در خود برفروز// سربه‌سر فکر و عبارت را بسوز»
  • مولوی

• «آشفته، پا ز سلسله زلف او مکش// عمری که صرف عشق نگردد بطالت است»
  • آشفته شیرزای

• «آنجا که ازدواجی بدون عشق صورت گیرد، حتمأ عشقی بدون ازدواج در آن رخنه خواهد کرد.»
  • بنیامین فرانکلین

• «آب عشق تو چو ما را دست داد // آب حیوان شد به پیش ما کساد // ز آب حیوان هست هر جان را نویی // لیک آب آب حیوانی تویی»
  • مولوی

• «آنچه راجع به آثار زندگی باخ برای گفتن دارم: شنیدن، نواختن، عشق‌ورزیدن، محترم‌داشتن و خفه‌شدن است.»
  • آلبرت اینشتین
• «در سقوط افراد در چاه عشق، قانون جاذبه تقصیری ندارد.»
  • آلبرت اینشتین

• «آن شنیدم که عاشقی جان‌باز// وعـظ گفتی به‌خطـه شیراز//ناگهـان روستائیـی نـادان//خالی از نور دیده و دل و جان//ناتراشیده هیـکل و ناراست// همچو غولی از آن میان برخاست//گفت ای مقتـدای اهل سخــن//غـم کارم بخـور که امشب مـن//خـرکی داشتم چگونه خری//خری آراسته به‌هر هنری//یک دم آوردم آن سبک رفتار//بـه‌تفرج میانه بازار//ناگهانش زمن بدزدیدند//زین جماعت بپرس اگر دیدند//پیر گفتا بدو که‌ای خرجو//بنشین یک زمان و هیچ مگـو//پس ندا کرد سوی مجلسیان//که اندرین طایفه ز پیر و جوان//هرکه با عشق در نیامیــزد//زین میانه به‌پای برخیزد//ابلهـی همچو خــر کریه‌لقا//زود برجست از خـری برپـا//پیر گفتش توئی که در یاری//دل نبستی به‌عشـق؟ گفت آری//بانگ برداشت گفت ای خـردار//هان خرت یافتـم بیار افسار»
  • عراقی

• «آنکه خبردار شد ز مسأله عشق// کار ندارد به هیچ ملت و مذهب»
  • فروغی بسطامی

• «آن‌که نشنیده‌ست هرگز بوی عشق// گو به شیراز آی و خاک ما ببوی»
  • سعدی

• «آن‌گاه که عشق تورا می‌خواند، به‌راهش گام نه! هرچند راهی پرنشیب. آنگاه که تورا زیر گستره بال‌هایش پناه می‌دهد، تمکین کن! هرچند تیغ پنهانش جانکاه. آن‌گاه که باتو سخن آغاز کند، بدو ایمان آور! حتی اگر آوای او رؤیای شیرینت را درهم‌کوبد، مانند باد شرطه که بوستانی را.»
• جبران خلیل جبران

                       دوستان عزیز نظر یادتون نره مرسی ...........

عشق یعنی: مستی، دیوانگی

   عشق یعنی: با جهان بیگانگی،

        عشق یعنی: شب نخفتن تا سحر،

            عشق یعنی: سجده ها با چشم تر،

               عشق یعنی: سر به دار اویختن،

                  عشق یعنی: اشک حسرت ریختن،

                    عشق یعنی: در جهان رسوا شدن،

                        عشق یعنی: مست و بی پروا شدن،

                              عشق یعنی: سوختن یا ساختن،

                                  عشق یعنی: زندگی را باختن...

   تقویم را ورق می زنم،

 روزها را تند تند علامت می زنم،

          تا زودتر به روز دیدار تو نزدیک شوم...

  اما با تصور چشم های بی تفاوت تو

  چه آسان تمام روزهای عمرم را پاره می کنم

       تا حتی به دیدنت نرسم...

     اما نمی توانم کاری کنم باید ببینمت

     زیرا تو را بیشتر از:

      خودم...

     وجودم...

     و حتی لحظه های عمرم...

     دوست  دارم

     و ته قلبم با وجود تمام بی تفاوتی هایت

     لحظه شماری می کنم تا برای بار دیگر ببینمت...

     و اکنون لحظه ی دیدار است...

     دستهایم سرد شده اند...

     پاهایم سست شده اند...

       چشمانم پر از اشک است...

     صدایم می لرزد...

     در دستانم شاخه گلی است که تمام :

     وجودم...

     قلبم...

     روحم...

     احساسم...

     واشکهایم...

     در آن نهفته است،

     سرم را پایین انداختم و با ترس از اینکه

      حسم را نفهمی آنرا به تو دادم،

     وقت‍ی از پیشم رفتی دیدم گل را جا گذاشتی

     با خود گفتم دیگر دوستت ندارم

     دیگر نمی خواهم ببینمت

     با خود گفتم حتی اگر ببینمت

     جواب سلامت را هم نخواهم داد...

     ولی تمام اینها فقط حرف بود...

     واقعیت نداشتند،

     چون من تمام وجودم را به تو باخته بودم

     و تو با بی توجهی ذره ذره مرا خرد می کردی

     به زودی تو را به دادگاه خواهند کشید

     شاید به حبس ابد محکوم شوی

     شاید هم اعدامت کنند

     جزئیات جنایتت معلوم نیست

     اما...

     اثر انگشتت را روی قلبی شکسته یافته اند...

     کاش این همه معتاد تو نبودم

     آنوقت نشانت می دادم که در شکستن دل

     چه مهارتی دارم...

     تو خوب نقطه ضعف مرا نشانه گرفتی

     از آن روز بترس که

     پا روی قلبم بگذارم و ترکت کنم

     برای همیشه....